Αποστολή μου είναι να πεθάνω σαν   ΉΡΩΑΣ

              Αποστολή της πολιτείας είναι να ζω σαν  ΆΝΘΡΩΠΟΣ

 

     Από παντού έρχονται αρνητικά μηνύματα όσον αφορά την τεράστια οικογένεια των στρατιωτικών. Δρομολογείται λέει από την τρόικα η μοίωση 12% στα ειδικά μισθολόγια καθώς και κατάργηση των οδοιπορικών εξόδων. Η εμπειρία μας λέει ότι κάθε φορά που κάποιοι θέλησαν να αφαιρέσουν από το εισοδημά μας ένα ποσό , διέρρεαν την περικοπή ενός μεγαλύτερου .Οταν  λοιπόν πραγματοποίησαν τον αρχικό τους σχεδιασμό, όλοι μας ξεφυσήξαμε ανακουφισμένοι ότι  αποφύγαμε τα χειρότερα. Αυτό έγινε και με το έγκλημα του ασφαλιστικού το καλοκαίρι του 2010, και με τη περικοπή των
δώρων, και με τις μοιώσεις των επιδομάτων μας.

   Το μάθαμε το παραμύθι.                                                                                                    

  Αλλά ακόμα ελπίζουμε. Δεν μπορεί λέμε η πολιτεία να μας ξεχάσει.

  Εμείς δεν είμαστε αυτοί που το 1987 ,στην ιστορία με το ΣΙΣΜΙΚ ,αφήσαμε τις οικογένειές μας και κατασκηνώσαμε στα σύνορα ,μήνες ολόκληρους, μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση;

  Εμείς δεν ήμασταν αυτοί στις αρχές τις δεκαετίας του 1990 ,όταν οι γείτονές μας Αλβανοί μπαίναν παράνομα στη χώρα κατα χιλιάδες, που  χαιρετήσαμε τις γυναίκες και τα παιδιά μας , μετακινηθήκαμε στα βοριοδυτικά σύνορα και για μήνες κυνηγούσαμε λαθρομετανάστες;

  Εμείς δεν είμαστε αυτοί  που ,το 1996 στην κρίση των Ιμίων, πήραμε πάλι τα όπλα και σταθήκαμε στις επάλξεις για μήνες καταστρατηγώντας κάθε έννοια ωραρίου εργασίας όταν για όλους τους άλλους έλληνες το όλο γεγονός ήταν ένα ακόμα θέμα συζήτησης στις παρέες τους τις επόμενες μέρες;

   Και όταν η πολιτεία μας χρειάστηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες εμείς πάλι δεν ήμασταν αυτοί που τρέξαμε κατά χιλιάδες να φυλάξουμε όλες τις εγκαταστάσεις για περίπου ένα χρόνο μακριά από τις οικογένειές μας;

   Κάθε φορά όπου η χώρα μας χρειάστηκε (φωτιές , σεισμοί, καταστροφές, περιπολίες, πυρασφάλειες, πλημμύρες, αναζητήσεις, ) εμείς δεν είμαστε αυτοί που χωρίς να ζητήσουμε τίποτα εκτελέσαμε ότι μας ανέθεσαν;

   Κάθε μέρα στις μονάδες μας εμείς δεν είμαστε αυτοί που δουλεύουμε χιλιάδες υπερωρίες  χωρίς να ζητάμε ούτε ένα ευρώ; Ποιος άλλος θα το έκανε αυτό άραγε;

    Και σε ότι μας χρειαστεί η πολιτεία εμείς δεν θα είμαστε πάλι αυτοί που θα τρέξουμε πρώτοι από όλους;

    Γι’αυτό λοιπόν ακόμα ελπίζουμε. Δεν μπορεί λέμε ,κάποιος θα το αναγνωρίσει αυτό. Κάποιος θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι ,στις απαιτήσεις των τροικανών, και θα φωνάξει: «ως εδώ και μη παρέκει».

Οι στρατιωτικοί δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε στο ωράριο εργασίας , ούτε στις συνθήκες εργασίας (μεταθέσεις), και δυστυχώς ούτε στις αμοιβές. Είμαστε οι φτωχοί συγγενείς. Η ανέχεια που ζούμε από την εξαθλίωση που θέλουν να μας πάνε είναι  πάρα πολύ κοντά. Μη μας οδηγήσετε λοιπόν σε αυτή. Προστατέψτε μας…… δεν έχουμε τρόπους να συμπληρώσουμε το εισόδημά μας.

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ  ΜΑΣ

Γκαβαρδίνας Βασίλειος

    Ανθλγος (ΑΠΖ)

Συντονιστής Ε.Σ.Πε.Ηπ.