Αξιωματικοί σε απόγνωση…….. Τις πταίει;

     Τις τελευταίες μέρες γίναμε όλοι μάρτυρες ενός πρωτόγνωρου και τραγικού περιστατικού. Ένας συνάδελφός μας απευθύνθηκε στο συνδικαλιστικό μας όργανο το ΣΥΣΜΕΔ για να ζητήσει βοήθεια καθώς δεν είχε τα χρήματα να πληρώσει τη μετακόμισή του, άρα δεν θα μπορούσε να βρίσκεται στην καινούρια του μονάδα την ημέρα που είχε διαταχθεί. Από τη μια η οικονομική ανέχεια και από την άλλη ένα διαφαινόμενο ποινικό αδίκημα. Τραγικό.
     Ποια είναι όμως τα βαθύτερα αίτια; Γιατί μεγάλη μερίδα των στρατιωτικών
έχει φτάσει σε αυτή τη κατάσταση; Σίγουρα δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
     Κάθε στρατιωτικός ένα περίπου μήνα πριν τη μετάθεσή του πρέπει να επισκεφτεί τη πόλη ή το χωριό ή το νησί στο οποίο θα μετατεθεί για τη εύρεση κατοικίας. Δηλαδή θα επιβαρυνθεί με το κόστος μετακίνησης, τα έξοδα του ξενοδοχείου για τουλάχιστον 2,3 μέρες, την εγγύηση και το ενοίκιο από την κατοικία που θα βρεί, τα έξοδα για τις συνδέσεις ρεύματος-νερού, και τα έξοδα της επιστροφής. Κατόπιν θα πρέπει να επιβαρυνθεί με το κόστος του πακεταρίσματος όλης της οικοσκευής, την αμοιβή των εργατών που θα βοηθήσουν στη μεταφορά, το κόστος του φορτηγού και τα έξοδα μετάβασης για δεύτερη φορά (εισιτήρια, βενζίνη) στη καινούρια μετάθεση. Από ότι καταλαβαίνεται το κόστος ξεπερνάει κατά πολύ τα 2000 ευρώ.
     Τι έχει αλλάξει σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και αυτές οι συνηθισμένες, για το επάγγελμά μας, διαδικασίες τώρα γίνονται προβληματικές; Κατ’αρχήν έχει ακριβύνει πολύ το κόστος μετακίνησης. Η αμόλυβδη βενζίνη το 2008 είχε 70 λεπτά ενώ τώρα 1.80. Σε όλο το μήκος του, το εθνικό μας δίκτυο έχει γεμίσει με πανάκριβα διόδια ενώ τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για το κόσμο αλλά και για τα αυτοκίνητα είναι εξωφρενικά ακριβά.
     Και είναι μόνο αυτό; Φυσικά και όχι. Το εισόδημα των στρατιωτικών έχει υποστεί πραγματική καθίζηση. Πρωτόγνωρες μειώσεις σε ποσοστό από 32% εώς 40% έκαναν την καθημερινότητα μας πολύ δύσκολη και αδύνατη τη αποταμίευση.
    Την όλη κατάσταση ήρθε να επιδεινώσει το εκκαθαριστικό της εφορίας όπου για πρώτη φορά στελέχη καλούνται να πληρώσουν από 1000 εως 2500 ευρώ ή και περισσότερα. Και φυσικά όσοι έχουν κατοικίες δεν γλίτωσαν από τα χαράτσια, ενώ για κάποιον ανεξήγητο λόγο καθυστερούν τα εκτός έδρας.
    Και το αποκούμπι μας στις δυσκολίες, οι συνταξιούχοι γονείς μας, αυτοί που πάντα μας βοηθούσαν οικονομικά κάθε φορά που τους το ζητούσαμε, τώρα με πόνο ψυχής μας ανακοινώνουν ότι δεν μπορούν να μας βοηθήσουν. Είναι βλέπετε και αυτοί θύματα της κρίσης.
      Αυτοί είναι οι πραγματικοί λόγοι που πάρα πολλά στελέχη φέτος αντιμετώπισαν και  αντιμετωπίζουν  σοβαρό πρόβλημα κατά τη μετάθεσή τους.
      Μπορεί να κάνει κάτι η πολιτεία ή η υπηρεσία μας για να αμβλύνει αυτά τα προβλήματα; Φυσικά και μπορεί αρκεί να το θελήσει. Πρώτα η πολιτεία να διαγράψει μια και καλή τα σχέδια των τροικανών για περαιτέρω μείωση των μισθών των ένστολων και να προσπαθήσει να επιλύσει από κοινού με τους εκπροσώπους των στελεχών τα προβλήματα του κλάδου. Έπειτα η υπηρεσία θα πρέπει να αλλάξει τη φιλοσοφία της, κάνοντάς την πιο ανθρωποκεντρική. Η εποχή που μόνος στόχος ήταν  η επίτευξη της αποστολής έχει περάσει(στην ειρήνική περίοδο βέβαια). Πρέπει πλέον σε πρώτο πλάνο να είναι και ο άνθρωπος στρατιωτικός. Ας πάρουμε παράδειγμα τους συναδέλφους μας αστυνομικούς, η επιχείρηση μεταφοράς τους στα ελληνοτουρκικά σύνορα για σύλληψη λαθρομεταναστών έγινε αφού πρώτα εξασφαλίστηκε η διατροφή τους και η διαμονή τους σε ξενοδοχεία. Ας αντιπαραβάλουμε λοιπόν αυτό το γεγονός με ένα αντίστοιχο δικό μας όπου πρόσφατα δεκάδες συνάδελφοι μετακινήθηκαν σε κάποιο μέρος της χώρας μας για κατάσβεση πυρκαγιάς. Σε αυτούς λοιπόν τους συναδέλφους μας δίνονταν ένα σάντουιτς τη μέρα για φαγητό ενώ κοιμήθηκαν για τέσσερα ολόκληρα βράδια στο ΠΑΤΩΜΑ ενός δημόσιου κτιρίου. Δεν θέλω να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες αλλά είναι ένα πραγματικό περιστατικό, αντίστοιχα του οποίου έχουμε ζήσει όλοι, και δείχνει τη διαχρονική φιλοσοφία της υπηρεσίας μας σε σχέση με τα στελέχη.
      Από σήμερα λοιπόν θα πρέπει οι μονάδες να υπολογίζουν το ποσό που θα χρειαστούν τα μετατιθέμενα στελέχη σαν προκαταβολή έναντι εξόδων μεταθέσεως, και να φροντίζουν αυτό να υπάρχει τη δεδομένη στιγμή στα ταμεία τους. Ή ακόμα καλύτερα τα έξοδα μεταθέσεως θα πρέπει να προκαταβάλλονται ένα μήνα πριν τη μετάθεση του στελέχους, έτσι θα μπορεί να ανταπεξέλθει στα έξοδα. Πραγματικά δεν υπάρχει λόγος να δίνονται αφού έχει ολοκληρωθεί η μετάθεση.
Οι εποχές άλλαξαν , η ζωή έχει αλλάξει, πρέπει να αλλάξει και η φιλοσοφία όλων  μας.
Με επίκεντρο τον άνθρωπο λοιπόν.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Γκαβαρδίνας Βασίλειος
     Ανθλγος (ΑΠΖ)

Συντονιστής Ε.Σ.Πε.Ηπ.